сряда, 3 юли 2013 г.

Думи

В най-чаканото лято съм мираж,
бездомен скитник в зона от баналности..
Прегръдка измечтана пожелах,
дарена между две кафета без цигара.
На рамото ми пада самота,
достигнала предела на предела.
И няма път, скалите са нащърбени,
рушат измъчения бряг,
прегракнали са птиците далечни
от песни не, а от пресипнал смях.
Последна дума, като пред бесило,
измъчена ранена тишина.
Самотно е пристанището заридало,
за кораба със алени платна.




Няма коментари:

Публикуване на коментар